اینجا خسرو و شیرین تازه عاشق وشیفته ی هم شدن مهین بانو دایه ی مهربان شیرین به او نصیحت می کنه که:
گر این صاحب جهان دلداده ی توست
شکاری بس شگرف افتاده ی توست
ولیکن گر چه بینی نا شکیبش
نبینم گوش داری بر فریبش
نباید کز سر شیرین زبانی
خورد حلوای شیرین رایگانی
فرو ماند تو را آلوده ی خویش
هوای دیگری گیرد فرا پیش
بلی گر دست بر گوهر نیابد
سر از گوهر خریدن بر نتابد
چو بیند نیک عهد و نیک نامت
ز من خواهد به آیینی تمامت
و گر دز عشق بر تو دست یابد
تو را هم غافل و سر مست یابد
چو ویس از نیکنامی دور گردی
به زشتی در جهان مشهور گردی
چو شیرین گوش کرد آن پند چون نوش
نهاد آن پند را چون حلقه بر گوش
به هفت اورنگ روشن خورد سوگند
به روشن نامه ی گیتی خداوند
که گر خون گریم از عشق جمالش
نخواهم شد مگر جفت حلالش
نظرات شما عزیزان:
